27 Mayıs 2010 Perşembe

KADIN

Oda çok karanlıktı.Adam kafasındaki soru işaretlerini de yanına alarak kapıdan içeri girdi.Kendine yalan söylemekten bıkmış, bıkkınlığından usanmış ama bir türlü sorularına cavp olamamış olan kadınına doğru yürüdü.Biliyordu ki, koridorun sonundaki salonun sol köşesindeki tekli koltukta oturmuş şarabını yudumluyordu...Neden yatmadığını sormadı bile.Oysaki kadın 40 yılda geçse sorsun istiyordu.Hatta sırf bunu sorsun diye 40 yıldır aynı şeyi yapıyordu ama kocası bir kere olsun geçeldiğinde 'neden yatmadın?' diye sormamıştı.Kadın inat ediyordu adam farkında bile değildi.Sessizce baktı kadınına ve yatak odasına doğru ilerledi adam.Hiçbir şey sormadı ve hiç bir şey konuşulmadı...Saatin tik tak sesi adamın ayak seslerine uyum sağladı...
belki saatler geçti belki de dakikalar, kadın farkında değildi.Kalktı oturduğu o eski küf kokulu bordo kadife koltuğundan.Durdu bir an, sanki bir şey yapacakmış da unutmuş gibi.Sonra toparladı kendini ve zifiri karanlık evin icinde yatak odasına yöneldi.
Kocası çoktan uyumuştu,horultuları odayı kaplamıştı.Kadın evin sessizliğinde kayboldu.'O'na onu merak ettiğimi,onu beklediğimi,onu bu gecelerde özlediğimi daha nasıl anlatabilirim?'diye düşünürken eskibir plakan çalan bir şarkıgeldi aklına...Daldı gitti yalnızlığına,özlemlerine ve soru işaretlerine...

Aniden bir sesle irkildi,gözlerini açmaya çalıştıkça sanki binlerce ton yük binmiş gibi kapanıyordu göz kapakları..Ne olduğunu anlamaya çalışamadan savaş verdi gözleriyle.Açtıgözlerini ve gördüğüne inanamadı..O sevdiği beklediği,özlediği adam çılgına dönmüş gözleriyle ona bakıyordu..Adam avaz avaz bağırıyordu belliydi.Ağzı kocaman açılıp kapanıyordu ama ses yoktu...Kulakları yavaş yavaş açılırken kadının,sersemlemiş halde ağzını açmaya fırsat kolladı ve 'neden yatmadın?' dedi..Adam bağırmaya devam ediyordu.Kadın aynıcümleyi takılmış plak gibisöylemeye devam ediyordu.Adam sonunda kadını duydu...Tekrar duydu ve tekrar ve tekrar...
Kadınına sıkıca sarılan adam, 40 yıl sonra karısının onu hala ne kadar cok sevdığını anladı...Biraz utandı...biraz sevindi...Kadın son nefesini verirken adamın kollarında,ömrü boyunca bunu anlatmak istediği anlaşıldı.....



İKLİM ERYÜKSEL

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder