UCUBELER DÜNYASI

Çok uzun zamandır görüşemedik malum hayat, iş güç.Bu kadar yaygaranın içinde yazıya düşmek hata olurdu.Neden diye hiç sormayın aslında içi boş yaygaralar bunlar.Boş insanların yarattığı bir ütopyanın içinde sıkışıp kalmak diyelim biz bunun adına bir de saf saf inanmak.....Bu kadar zaman sonra doğru düzgün,güzel bir kaç duygu,anı yada his yazmak isterdim ama maalesef son gelişimden beri daha umutsuzum insandan...Hatta ''insan''kavramını ciddi şekilde sorgulama isteği içindeyim.Ya benim bildiğim yanlış ya da bu dünyada bir sorun var....
Anlamını bile bilmediği kelimelerle biraz da entel dantel havalarına yatarak e biraz da dişiliğini kullanarak kadınların,bu dünyada hayatlarını nasıl kazandıklarına şahit oldum....
Erkekliğinden bir nebze şüphesi olmayan ama erkek olmaktan bir o kadar uzak acizler gördüm...
Bütün gerçekleri bildiği halde hiç ama hiç olan bitenden haberi yokmuş gibi hayatına devam edenleri gördüm...
Yalan dolan teriminin tam manasını hayatına taşıyanları gördüm....
'Ben senin arkandayım inan bana'derken o bana ve ben dertten ağlarken,bu anlarımı bir başkasına nasıl sinsi bir bakış açısıyla anlattığını gördüm...
Herkesin kendini normal sandığını ama anormallikler işinde yüzdüğünü bunun bile farkında olmadıklarını gördüm...
Süslü kitap cümleleri kullanan ve bir nebze kitap okumamış insanlar tanıdım...
İnsanın insana hiç ama hiç değer vermediğini hatta herkesin birbirinden nefret ederek seviştiğini gördüm....

ne yalan deyim midem ağzıma gelmedi değil!!!
Arkadaşlık,dostluk,abilik,kardeşlik,sevgi,saygı gibi kavramların yok olmasından sızlanmayacağım çünkü ortada sızlanacak bir kavram kalmadı...
Benim kafamda ki asıl soru şu; insanlar kendilerini bile sevmezken hani bir başkasını sevemez ya, şu gördüğüm,yaşadığım,tecrübe ettiğim dünyada, neden herkes kendinden bu kadar nefret ediyor? Neden herkes kendi canını yakmanın peşinde ve neden herkes kendine tuzaklar kuruyor?Herkes kimi yeniyor aslında?Kimin arkasından dolap çeviriyor?Yada kimin rızkını çalıyor?İnsanoğluna ne katıyor bu yavan tat veren duygu?en önemlisi NEDEN HERKES BUNDAN ŞİKAYET ETTİĞİ HALDE BUNU BİR DİĞERİNE YAPIYOR????

''Kişi karşısındakini kendi gibi bilirmiş.'' der büyüklerimiz.Herkesi kendim gibi sanıyorum aldanıyorum,yoruluyorum,kırılıyorum,ezilip büzülüyorum hatta bir mendil gibi savrulup atılıyorum...Demek herkes de kendi gibi sanmış beni;korkmuş benden,şaşırmış bana, inanamamış belki de....

''Yazık!' bile demeyeceğim size, siz bir gün dersiniz kendi kendinize,karşınızdakine...


Sevgiler
İKLİM ERYÜKSEL